Kresy szczerości jako przejmujący dramat rodzinny – fabuła
Kate (Julianne Moore) to kobieta, która zna smak straty i samotności. Na co dzień prowadzi ranczo Echo Valley – miejsce odosobnione, pełne ciszy, która czasem koi, a czasem przytłacza. Za sobą ma rozwód i bolesną żałobę po śmierci ukochanej żony. Ledwie daje sobie radę finansowo, a do tego niesie na barkach ciężar skomplikowanej relacji z córką, Claire (Sydney Sweeney). Claire to burza emocji – niestabilna, pogubiona, zmagająca się z uzależnieniem od narkotyków. Do matki wraca tylko wtedy, gdy grunt pali się jej pod nogami.
Jej ojciec (Kyle MacLachlan), który dawno wycofał się z ojcowskiej roli, radzi Kate, by zrobiła to samo – odpuściła, odcięła się, pozwoliła Claire spaść. Ale Kate nie potrafi. Miłość matki to siła, która trwa nawet wtedy, gdy wszystko inne się wali. I wtedy dzieje się coś nieodwracalnego. Claire pojawia się na ranczu cała roztrzęsiona, brudna od błota i krwi. W głosie – panika. W oczach – strach. Między szlochem wyznaje: „Zabiłam Ryana”. W jednej chwili świat Kate znów się rozpada. Ale zamiast uciec, ucieka się do tego, co zna najlepiej – chronienia córki za wszelką cenę. Nawet jeśli oznacza to stanięcie po niewłaściwej stronie prawa. Nawet jeśli już nic nigdy nie będzie takie samo. 
Doskonały dramat rodzinny, która trafi do mas
„Kresy szczerości” to przejmujący dramat rodzinny, który z chirurgiczną precyzją zagłębia się w temat współuzależnienia i emocjonalnego więzienia, jakim może stać się miłość. Po śmierci żony Kate zostaje zupełnie sama na odludnym ranczu – z niezaleczoną żałobą i toksyczną więzią, która łączy ją z córką. Claire to mistrzyni manipulacji – wyrachowana i pogubiona zarazem, bezlitośnie wykorzystuje uczucia matki, by uciec od odpowiedzialności za własne życie.
- Reżyser Michael Pearce nie boi się zajrzeć w najciemniejsze zakamarki tej relacji. Zadaje bolesne pytania: Czy miłość rodzica do dziecka naprawdę nie zna granic?
- A jeśli tak – co się dzieje, gdy te granice są przekraczane raz za razem? Film nie unika trudnych scen – mamy tu emocjonalne eksplozje, ciche szantaże, a także brutalną prawdę o tym, jak łatwo miłość może przerodzić się w cierpienie.
- Kresy szczerości cały film to kino, które boli – ale właśnie dlatego trafia w sedno. Dla wielu widzów może być jak lustro – bolesne, ale potrzebne spojrzenie na własne relacje.
Choć nie brakuje głosów krytycznych, mnie Kresy szczerości cały film za darmo kupił mnie swoim dusznym, intensywnym klimatem. Michael Pearce tworzy przytłaczający świat, który niemal zlepia się z ekranem – opowiedziany mroczną, pełną niepokoju wizualną narracją. W tym wszystkim czuć rękę operatora Benjamina Kracuna, który tłumi kolory, by podkreślić emocjonalne wypalenie bohaterów, oraz Jeda Kurzela, który swoją niepokojącą ścieżką dźwiękową wbija widza głębiej w ten świat bez światła. 
Kresy szczerości cały film to pełne spektrum emocji
To właśnie aktorstwo i klimat działają tu bezbłędnie – ponurość całego filmu Kresy szczerości online wrzyna się pod skórę i przez długi czas nie chce z niej wyjść. Niestety, scenariusz nie dorasta do poziomu formy. Choć broni się paroma mocnymi zwrotami akcji i zapadającymi w pamięć obrazami, to jednocześnie potrafi zirytować mało wiarygodnymi zbiegami okoliczności. Z czasem film zaczyna przytłaczać nie tylko tematem, ale i konstrukcją – kolejne warstwy cierpienia dokładane są jakby bez umiaru, aż w pewnym momencie trudno już uwierzyć w emocjonalną prawdę tej opowieści. Co więcej, napięcie buduje się zbyt powoli, a gdy dać sobie chwilę na refleksję, łatwo dostrzec luki logiczne i brak świeżości w niektórych rozwiązaniach. To film, który hipnotyzuje atmosferą, ale rozczarowuje, gdy przyjrzeć się mu z bliska.
Mariusz to prawdziwy pasjonat kina – bez względu na gatunek liczy się dla niego przede wszystkim dobra historia, silne emocje i wyraziste postacie, które zostają w pamięci. Choć ceni filmową różnorodność, szczególne miejsce w jego sercu zajmują komedie romantyczne. Bliski jest mu również świat komiksów i anime. Kulturę chłonie w każdej postaci – regularnie odwiedza kino, teatr, koncerty, a od czasu do czasu także muzeum. Najczęściej można go spotkać na ulicach Wrocławia, gdzie spacerując, czerpie inspirację z miejskiego klimatu.